اقتصاد و گیاهخواری

 

خوراک های نباتی برتری مهمی از نقطه نظر اقتصاد بر اغذیه حیوانی نشان می دهد، قیمت آن ها کمتر از یک سوم خوراک های حیوانی است. تا بحال این سوال را از خود پرسیده اید که چرا خوراکهای گوشتی گرانترین خوراکها هستند؟  
یک مزرعه غذا لازم است تا حیوان بالغ شود و بتوان از گوشت آن استفاده کرد. در صورتی که غذایی که از گوشت حیوان بدست می آید یک دهم غذایی نیست که از همان مزرعه می شد بدست آورد. در فصل زمستان هزینه ی جمع آوری و انبار کردن خوراک دامها را نیز باید با آن جمع کرد. همچنین هزینه ی نگهداری و پیشگیری از بیماری را باید بدان افزود و در نهایت با هزینه ی تاسیس سردخانه هایی که بتوان گوشت را در آنها نگهداری کرد جمع کنید آنوقت متوجه می شویم که چرا به لحاظ اقتصادی اینقدر تفاوت وجود دارد.
اگر فرض بگیریم که برای هر فرد در دنیا یک آکر خاک حاصلخیز وجود داشته باشد، بنا به اظهارات « سرجان راسل » ( رئیس ایستگاه آزمایشی رمتای استد) برای انسانهای همه چیزخوار 1.63 آکر زمین لازم است. در صورتیکه برای خوراک گیاهخواران هر فردی بین 0.5 تا 0.6 آکر زمین لازم است و ما به التفاوت این یعنی 1.03 آکر فقط برای بدست آوردن مواد کوشتی است.
ذخیره ی غذاهای گوشتی معمولا مشکلتر است و نیاز به تکنولوژی پیشرفته و هزینه بیشتر دارد. در روزگاران گذشته هرگاه قحطی می شد ابتدا حیوانات بودند که کشته می شدند و نگهداری از گوشت آنها امکان پذیر نبود. امروزه نیز یک بیماری اپیدمی می تواند تعداد زیادی از دامها را به کام مرگ بکشاند و همه هزینه های انجام شده را به حدر دهد.
امروزه با پیشرفت علم، هر چند از تلفات و مرگ و میر دامها به میزان قابل توجهی کاسته شده (گرچه هنوز خیلی از بیماریها مثل سرطان، طب برفکی، انفولانزای مرغی و... بدون درمان هستند)، ولی مبالغ هنگفتی صرف نگهداری و واکسیناسیون دامهایی می گردد، که در محیطهای غیر طبیعی رشد کرده و به مرضهای سختی دچار شده اند. این بیماری ها اغلب به علت تغییرات غیر طبیعی ژنتیکی و همچنین تزریق هورمون های متعدد، داروهای شیمیائی و تلقیح مصنوعی برای اینکه حیوانات بتوانند چند بار در سال بزایند و خیلی زودتر از موقع معمول بالغ شوند و چاق گردند، بوجود می آید.
 اگر همه مردم گیاهخوار می شدند زمین ما می توانست سه الی پنج برابر ساکنین کنونی خود را خوراک دهد. « الکساندر هومبلد » معقتد است که یک تکه زمین که حاصل آن ده نفر را خوراک می دهد، اگر سبزه آن را برای پرورش چارپایان به کار برند، بیش از یک نفر نخواهد توانست از آن تغذیه کند. در مکزیک همین زمین می تواند 240 نفر را از حاصل لوز سیر بکند.
مسیو « لوژاند» از نقطه نظر اقتصاد راجع به خوراک فرانسویان گفته: « ما خوراک خودمان را با حیوانات تقسیم می نماییم و آنان ده یک آن را از شیر و گوشت و چربی خودشان به ما رد می کنند. وقتی که به یک خوک شیر و سیب زمینی بدهند تا این که پروار شود، این ده روز خوراک ماست که برای یک روز معاوضه می نماییم.»
نه تنها خوراک های نباتی هیچ گونه مواد سمی در بدن از خود باقی نمی گذارند، بلکه به لحاظ اقتصاد همانطور که شرح آن رفت بسیار به صرفه هستند.